Samira Hakim: “Mijn wens is dat transpersonen gezien worden als mensen.”
SPE-organisaties gaan gevoelige onderwerpen niet uit de weg, bewijst Samira Hakim van Trans United Nederland. Zelf is Samira opgegroeid met één been in de Marokkaanse cultuur en één been in de Nederlandse cultuur. Ze begon haar transitie op haar achttiende. Ze kwam er al snel achter dat het moeilijk was om als bi-culturele transgender haar verhaal te delen. Ze heeft haar transitie vrijwel alleen doorgemaakt. Om andere bi-culturele transgenders dit leed te besparen, richtte ze samen met Ana Paula Lima en Dinah Bons Trans United Nederland op waarmee ze zich inzet voor de zichtbaarheid en emancipatie van bi-culturele transpersonen.
Volgens Samira valt er nog veel winst te behalen voor de acceptatie van bi-culturele transgenderpersonen. Zij krijgen tijdens hun transitie vaak met een extra obstakel te maken; hun omgeving. De acceptatie van bi-culturele transgenders ligt hier meestal nog gevoeliger. “In mijn omgeving is sprake van een machocultuur, en botsende normen en waarden. Mensen in de directe omgeving van transpersonen zijn bang om eerverlies te lijden. Dit stelt de transpersoon voor een lastig dilemma; kies jij ervoor om, net als ieder ander, jezelf te zijn terwijl je daardoor het risico loopt om je familie en vrienden kwijt te raken?”
“Om lastige denkbeelden te doorbreken, ga ik in gesprek met vrouwen met een migratieachtergrond. Aan het begin merk je wel dat ze denken: waarom is zij hier en waarom moet dat!? Maar in de loop van het gesprek verandert dat vaak. Het helpt dat ik zelf een bi-culturele achtergrond heb. Wat ik zeg komt eerder binnen; ik ben één van hen. En aan het eind zeggen de vrouwen vaak toch dingen als: ‘Ik wil zelf ook gerespecteerd worden, omdat ik een hoofddoek draag dus dan moet ik een ander ook respecteren.’ Of: ‘Dat ga ik wel meenemen, dat mijn kinderen ook anderen respecteren voor wie ze zijn.’ Bij mannen ligt dit toch ingewikkelder. Daar speelt groepsdruk een grotere rol en zit dat machogedrag een gesprek in de weg; mannen moeten dingen naar elkaar toe bewijzen.”
“De eenzaamheidcijfers onder bi-culturele transgenders liegen er niet om.”
“De overlast of angst voor overlast regeert het leven van bi-culturele transgenders, waardoor ze vaak in een sociaal isolement belanden. Veel van hen zitten zonder baan thuis en leven van een uitkering, hierdoor zijn ze afhankelijk van een sociale huurwoning die ze toegewezen krijgen. Deze sociale huurwoningen bevinden zich vaak in delen van de stad waar ze zich onveilig voelen. Dit komt doordat deze woningen vaak in buurten zijn waar veel mensen uit de gemeenschap van bi-culturele transpersonen wonen. Dit zorgt voor sociale controle en druk op de relatie met familie en vrienden. Wanneer je in je eigen buurt niet over straat durft, je je onveilig voelt in je eigen huis en je weinig sociale contacten hebt, vormt dit een belemmering voor je dagelijks leven. Maar dit is wel de realiteit: de eenzaamheidscijfers onder bi-culturele transgenders liegen er niet om.”
“De activiteiten die wij met Trans United Nederland organiseren, ondersteunen niet alleen bi-culturele transgenders in hun transitie, maar halen deze groep mensen ook uit het isolement waar velen van hen in verkeren. Dit doen we door de groep samen te brengen door middel van community meetings.”
“Mijn wens is dat transpersonen gezien worden als mensen.”
“Als ik kijk naar wat we in de afgelopen jaren bereikt hebben, dan ben ik daar wel trots op. We hebben bijgedragen aan het opzetten van de Transkliniek. Hier kunnen transgenderpersonen aan de juiste medicatie voor hun transitie komen. Veel bi-culturele transpersonen komen niet in aanmerking voor een reguliere behandeling door bijvoorbeeld psychische klachten. Deze klachten hangen vaak samen met hun genderidentiteit. Doordat ze niet kunnen starten met de transitie komen ze in een vicieuze cirkel terecht waarbij de psychische klachten verergeren. De Transkliniek doorbreekt deze cirkel.”
“Mijn wens is natuurlijk dat transpersonen gezien worden als mensen. Vaak worden ze in de media afgebeeld als mensen met een probleem of als bijzonder, maar transpersonen zijn ook maar gewoon mensen! Gelukkig gaat het goed met de zichtbaarheid van bi-culturele transpersonen. Sinds vorig jaar hebben we een plaats in het Pride-programma. Dit jaar is er ook een transcommissie waarmee we een speciaal programma organiseren en we hebben zelfs een eigen boot. Nu voelen ook de bi-culturele transgenders zich echt onderdeel van de Pride.”
“Ik merk dat er vanuit de gemeente ook steeds meer belangstelling is voor het werk wat wij met de stichting doen. Zo is wethouder Groot Wassink een aantal keer bij ons op bezoek geweest om te kijken wat voor werk wij hier verrichten. Dat maakt ons trots! Een droom zou dan ook zijn dat Femke Halsema ook een keer langskomt. Het zou niet alleen voor mij, maar ook voor de community veel betekenen om ook haar steun te hebben.”
Wil je weten wat het SPE voor jouw organisatie of initiatief kan betekenen? Lees meer.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.